"Euroarabia" - new project of art in public space

„Euroarabia” 

„Słowa nie tylko przekazują idee i kryjące się za nimi rzeczy, ale także same się przeobrażają, przeistaczają w zetknięciu ze sobą (…) W ten właśnie sposób przenoszą i udostępniają nam idee” (Jean Baudrillard).

Instalacja „Euroarabia”  (Julia Curyło / Liza Sherzai) składa się z 40 pneumatycznych rzeźb o wielkości 130 cm x 220 cm każda wykonanych z miękkiego poliuretanu w formie matrioszek.

Przewidziana jest realizacja czterdziestu sztuk pneumatycznych „matrioszek” wchodzących w skład instalacji artystycznej pt. „Euroarabia”. Dmuchane „lalki” wykonane są ze specjalnej folii. Wybór materiału podkreśla zmienność, płynność, niestałość w kontekście zjawisk i pojęć na które nakłada się filtr percepcji. 30 rzeźb zostanie umocowana do podłoża, a 10 przywieszona do sufitu na przezroczystych żyłkach (instalacja w przestrzeni zamkniętej). Rzeźby umieszone na wiankach lub podwieszone do sufitu zostaną pokryte nadrukiem – wykaligrafowane barwne perskie i polskie napisy układające się w ażurową burkę. Odkryta część twarzy (oczy) przedstawią kobiety wybitne: artystki, pisarki, działaczki społeczne. Napisy w języku perskim i polskim ­ to „słowa klucze” odnoszące się do ważnych zjawisk społecznych. Matrioszki w sposób wizualny przybliżają „trudne” semantycznie pojęcia i tematy.  Etymologia „matrioszki” łączy się z łacińskim wyrazem „mater”, czyli matka. Utożsamiająca przeważnie kobietę matrioszka jest symbolem społecznej mentalności. Stereotypowym wizerunkiem lalek jest postać młodej dziewczyny z rumianymi policzkami, wielkimi oczami i gęstymi włosami. Całość zdobią wielobarwne malunki pięknych sukien i kwiecistych chustek. W instalacji „Euroarabia”  matrioszki noszą burki i mają prawie całkowicie zasłonięte twarze. Dominujący kolor to czarny. Kolorowe są napisy, odsłonięta część twarzy oraz kwietne podstawy. Instalacja podejmuje tematykę równości kobiet i mężczyzn we współczesnym świecie, odnosi się do aktualnych zjawisk społecznych i politycznych, stawia znak zapytania w stosunku do pojęcia „tożsamość” w dobie migracji, porusza kwestie stereotypów, podejmuje debatę ze zjawiskiem feminizmu. Odnosi się do tematu wspierania kobiecej kreatywności, przedsiębiorczości i działalności artystycznej oraz dyskryminacji materialnej pracy kobiet środowiskach artystycznych. Poprzez „słowa klucze” zadaje pytania i skłania do refleksji.  W nazwie „Euroarabia” - „Euro” i „Arabia” są metonimiami o szczególnych znaczeniu. Aby opisać problematykę zagadnienia artystki posługują się ironią, groteską, dyskomfortem i absurdem.